Νικολαϊδης Στάθης

O Στάθης Νικολαϊδης γεννήθηκε στο χωριό Ιλιτς, Καζακστάν (σημερινό Τουρκιστάν) στις 04 Αυγούστου, 1958. Οι ρίζες από τον Πόντο έρχονται από τον πατέρα του Ιωάννη (Κουνάκα, Ματσούκα) και την μητέρα του Ανθούλα (Ριζαίων). Ο Στάθης Νικολαϊδης και η σύζηγος του Σοφία έχουν τρία παιδιά: την Ανθούλα, την Πελαγία, και την Γεσθημανή. Οι παππούδες του κατέφυγαν από τον Πόντο το 1917 στον Καύκασο. Ο Στάλιν εκτόπισε το 1937 τους Ελληνες από το Σοχούμ στην Τασκένδη. Ο Γιάννης και η Ανθούλα Νικολαϊδη πήρανε τα παιδιά τους Γεώργιο, Χαράλαμπο, Ευστάθιο και Θεοδώρα και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, στο Περιστέρι, το 1966. Το 1972 χτύσανε σπίτι στην προσφυγική συνοικία Ασπρόπυργος, η οποία συνοικία είχε τότε 20 σπίτια.

Καλλιτεχνική Σταδιοδρομία Ο πατέρας του Στάθη έπαιζε λύρα ερασιτεχνικά σε βαπτίσια και γάμους. Μια βραδιά το 1976 στο ποντιακό κέντρο ΚΟΡΤΣΟΠΟΝ στην Καλλιθέα ο Στάθης τραγούδησε δύο τραγούδια με την συνοδεία του “Πατριάρχη” της λύρας Γώγο Πετρίδη. Μίλησε με τον αφεντικό του κέντρου Γρηγόρη Τσαγγατίδη και αρχίζει και τραγουδάει στο κέντρο, ως που να πάει φαντάρος. Το 1988 κάνει ένα μεγάλο καλλιτεχνικό βήμα και συνοδεύει τον Γιώργο Αμαραντίδη στην Μακεδονία, στην Βέρροια. Από τότε συνεχώς βρίσκεται στην Μακεδονία. Το 1989 με τους Δημήτρη Καρασαββίδη και Θεόδωρο Βερροιώτη στην Πατρίδα Βερροίας. Το 1991 στην Θεσσαλονίκη με τον Παναγιώτη Ασλανίδη στους Αργονάυτες. Το 1993 με τον Θεόδωρο Βερροιώτη στο Αρίων Θεσσαλονίκης. Το 1994 με τον αείμνηστο Χρήστο Χρυσανθόπουλο στο Μίθριο Θεσσαλονίκης.

Το 1998 με τον Γιώργο Ατματσίδη στην Αυλαία Θεσσαλονίκης. Από το 1999-2002 με τον Γιώργο Ατματσίδη στο Μίθριο Θεσσαλονίκης. Μετά από μια συζήτηση με τον στιχουργό Λευτέρη Χαψιάδη ο οποίος λέει στον Στάθη “Σε θέλει ο Στέλιος Καζαντζίδης” πηγαίνει μαζί με τον Θεόδωρο Βερροιώτη στην Αθήνα. Ο Καζαντζίδης ήθελε να ερμηνέψει μερικά τραγούδια που είπε ο Στάθης μαζί με τον Βερροιώτη από την δισκογραφική τους δουλειά “Οδοιπορικό Στον Πόντο”, τραγούδια του Νάκη Ευσταθιάδη και Θανάση Τσολερίδη. Λέει χαρακτηρηστικά ο Καζαντζίδης, “Θέλω να τραγουδήσω (ποντιακά τραγούδια) για το στοιχείο μας”. Κατόπιν ο δίσκος-συνεργασία με το Χρύσανθο “Τ’ Αηδόνια του Πόντου” γίνεται χρυσός σε πωλήσεις, “Μάθανε τι είναι ο Πόντος”. Την επόμενη χρονιά (1994) γίνεται η συνεργασία “Συναπάντεμαν”, και μετά (1995) “Πατρίδα μ’ αραεύω ‘σεν”, στις οποίες έχει ο ελληνικός λαός την ευκαιρία να απολάυσει δύο μεγάλες ποντιακές φωνές, του Στέλιου Καζαντζίδη και του Στάθη Νικολαϊδη. Η παρουσία του Χρήστου Χρυσανθόπουλου σημαντική και ιστορική. Η σχέση των κκ. Καζαντζίδη και Νικολαϊδη δεν ήτανε μόνο επαγγελματική. Το 1994 ο Στέλιος Καζαντζίδης βαπτίζει το μικρότερο από τρία κορίτσια του Στάθη και της δίνει το όνομα της μητέρας του, Γεσθημανή.

Δισκογραφία

Η δισκογραφία του αρχίζει με “Οι Κεμεντζετζίδες” με τον Γιάννη Τσανάκαλη το 1978 το οποίο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Ερχονται άλλες ηχογραφήσεις: Το Αηδόνι του Πόντου , Αναστενάρια, Από τον Πόντο στην Αθήνα.