Το Άκνταγ Ματέν βρίσκεται μεταξύ Σεβάστειας και Γιοζγάτης. Έλληνες μεταλλωρύχοι της Χαλδίας (από το Σταυρί, την Κορόνιξα κ.λ.π) το 1828-1830, μετοίκισαν στην περιοχή αυτή και άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα μεταλλεία της τα οποία υπήρξαν μεγάλη πηγή εσόδων που βοήθησαν έτσι την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν 30 Ελληνικά χωριά με αμιγή ελληνικό πληθυσμό που στις αρχές του 20 αιώνα αριθμούσαν περίπου 20.000 άτομα. (στοιχεία από Δυτ. Πόντο Σάββα Καλεντερίδη). Η παραμονή τους εκεί είχε διάρκεια 90 χρόνια μέχρι το 1922 χρονιά όπου εγκαταλείπουν οριστικά τα μέρη αυτά και επιστρέφουν στην Ελλάδα.

Λαογραφικά στοιχεία
Χρησιμοποιούσαν τα εξής μουσικά όργανα: την λύρα που την έφεραν από την Αργυρούπολη μεταφέροντας έτσι το μουσικό ηχόχρωμα της μητροπολιτικής τους πατρίδας, το ζουρνά και το νταούλι τα χρησιμοποιούσαν περισσότερο στις διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούσαν στην ύπαιθρο επειδή έβγαζαν δυνατό ήχο και άρα ακουστό. Επίσης στην νέα τους πατρίδα κουβάλησαν και το γαβάλ (χειλιαύλι).
Αργότερα χρησιμοποιούν το βιολί σε επιτραπέζιους σκοπούς που το ονόμαζαν Κεμανέ . Το βιολί της περιοχής αυτής χορδίζεται όπως και η λύρα σε διαστήματα τετάρτης καθαρά και όχι σε διαστήματα 5ης που χορδίζεται το βιολί που χρησιμοποιούσαν Δυτικά.